Maar deze keer deden we het anders, er werd ons geadviseerd in hostel 'la dolce vita' te verblijven. Zo gezegd zo gedaan, we boekten online een nachtje in het hostel, stapten in de zoveelste bus en lieten ons vervolgens met taxi afzetten bij 'la dolce vita'. Makkelijker kan niet.. Ons plan was een of twee nachtjes, het werden er vier. Oops, na het vele reizen vonden we in la dolce vita een heerlijk 'thuis'.
Sucre zelf is erg mooi, maar heeft niet enorm veel hoogtepunten. Dit hoefde van ons ook niet, gewoon lekker niks in het zonnetje was na een maand vol hoogtepunten helemaal goed! En wat voelden we ons thuis. La dolce vita is een kleinschalig hostel, met heerlijk comfortabele kamers, schone badkamers, een keuken, een heerlijk open buitenplein/terras en op maar een paar honderd meter lopen van het centrum. Je wordt met open armen ontvangen, mag gaan zitten en wordt niet zoals als anders doorverwezen naar je kamer maar krijgt eerst ontzettend veel goede tips in een heel relaxte sfeer. De allerbeste tip? Een bakker om de hoek, met jawel, écht heerlijk verse franse baquettes! (naam van de bakker is todo pan) Na een maand kip met rijst weet je al wat we de eerste dag aten..Oh en de volgende morgen, en de volgende middag en.. Jup, heel veel vers brood, heerlijk!
Een andere tip wat je echt niet mag missen in Sucre is de central market. In bijna alle plaatsen vind je deze, maar van Sucre hebben wij het meest genoten. Het kost daadwerkelijk niks. Een bord met kip en rijst voor zo'n euro, een grote fruitsalade (met slagroom) voor 80,00 cent. Bang voor acute maagproblemen en spoed bezoekjes aan het toilet? Tja, ik zeg altijd maar dat je soms beter kunt zien (op de markt) hoe je eten gemaakt wordt, dan dat je het niet eens ziet wat er allemaal met je voedsel gebeurd (in het restaurant). Maar ik geef toe, ook wij hebben in het begin een innige relatie opgebouwd met het toilet. Ach ja, je wilt reizen of niet.
Een laatste tip is om naar Café Amsterdam in Sucre te gaan. Hier draaien ze zo'n twee keer per week de film 'the devils miner'. Een indrukwekkende documentaire over twee jonge broertjes die vanaf kleins af aan opgroeien en werken in de mijnen. Echt een aanrader, helemaal wanneer je van plan bent om verder te reizen naar potosi, waar je daadwerkelijk met oude mijnwerkers de mijn in kunt gaan.
Zuid-Amerika, het gaf ons zoveel moois. Inmiddels zijn we een goede maand terug in Nederland en heb ik officieel heimwee. Teruggaan zit er nog even niet in, het normale leven roept. Maar bloggen, tips geven, foto's kijken en herinneringen ophalen zorgen ervoor dat het weer íetsje minder ver weg lijkt. Mocht je nog vragen hebben over Zuid- Amerika of andere bestemmingen? Ik help graag!
Veel liefs!
Ohhh wat een heerlijk stuk. De reiskriebels worden weer lekker aangewakkerd!
BeantwoordenVerwijderendie foto's, wauw <3. Het is als je veel reist zo fijn om af en toe een paar dagen te hebben waar je gewoon rustig aan kan doen en even niets hoeft!
BeantwoordenVerwijderen