TRAVEL: SOUTH-AMERICA, THE BEAUTY OF THE COLCA CANYON

6/16/2014

"For adventure-seekers who want an experiential vacation that tests body, mind, and spririt, Colca Canyon is a prime destination." 

Nike's aan, pet op, een dagtas gevuld voor drie dagen & afscheid nemen van onze backpack die we achterlaten in ons hostel (op hoop van zegen!). Een busje haalt ons op, natuurlijk iets later dan gepland, a la Zuid-Amerika. In alle vroegte hobbelen we over een soort van weg.. We zijn de laatsten die opgepikt zijn en hebben het geluk helemaal achterin het oude busje plaats te mogen nemen..
Au, bocht naar links.. au, bocht naar rechts.. "Gaat het nog?" Hoor ik naast me. Hmz.. tja, waarom doen we dit? Het is 4 uur 's nachts, het Zuid-Amerikaanse virus is op onze darmen geslagen & dat we bij iedere hobbel gelanceerd worden werkt ook niet erg mee. Vanuit Arequipa hebben we besloten een trektocht te maken door de Colca Canyon. Waarom? Geen idee, het schijnt ontzettend mooi te zijn.. Op dit moment kan die hele Colca Canyon me alleen gestolen worden.. Wanneer zijn we er? Wanneer wordt het warm? En wat is hier zo mooi aan? Ik zie niks, het is stervens koud & oh.. god m'n maag..

Dat ik later verwarmd wordt door de zon, adembenemende landschappen voorbij zie komen, fantastische hikes maak, condors spot en op onvergetelijke mooie plekken slaap kon ik op bovenstaand moment nog niet bedenken. Een moeizame start die ons bracht naar een fantastisch race & ongelofelijk mooie 'finish'. De Colca Canyon, voor ons, en misschien voor ieder ander, totaal onbekend. Vraag je me naar de Grand Canyon, dan vertel ik je heel braaf dat deze in Amerika ligt. Had je me echter naar de Colca Canyon gevraagd, dan had ik je vragend aangekeken en had ik je niet geloofd wanneer je me zou vertellen dat deze twee maal zo diep is als de Grand Canyon. Waarom dan zo onbekend? Ik weet het niet, maar wil er bij deze verandering in brengen.. want wat een fantastische tocht biedt deze Colca Canyon.

Te voet, welteverstaan, want de lokale bevolking heeft geen auto's , werkt niet met gemoderniseerde apparaten, heeft geen internet, geen warm water en geen elektriciteit. Ze leven 'puur', zorgen voor hun eigen levensmiddelen, verbouwen eigen groenten en fruit, halen water bij rivieren of pompen en vervoeren zichzelf te voet of met een ezel. Drie dagen lang mogen we 100 jaar terug in de tijd.. We spotten condors, slapen op betonnen bedjes, douchen onder koud water, wandelen, wandelen en wandelen nog eens... Geen mobiel bereik, geen whats app, geen facebook.. Maar 'gewoon' wandelen, praten, kijken en.. genieten! Het pure leven, eigenlijk het 'echte' leven. We eten lokaal verbouwde groente en fruit, een zoveelste bord met kip en rijst en vallen uiteindelijk zonder verwarming, zonder warme douche en op een betonnen bed in een rieten huisje als een blok in slaap. Ontwaken in een adembenemend mooi landschap, de tocht de dag ervoor was de kloof in, dus naar beneden, vandaag is het vlak, of nou ja, Zuid-Amerikaans vlak, geen Hollandse vlakte..
We laden ons weer op voor een dag wandelen, genieten van het uitzicht, de mensen, de natuur, alles zo rustig, geen lawaai, geen drukte, gewoon 'wandelen' van punt A naar B. Iets waar je in Nederland te de tijd niet voor zou nemen, maar hier de tijd voor hebt. En tja, eenmaal begonnen eigenlijk ook geen andere keus meer hebt. Auto's komen hier namelijk niet, en dus lopen we verder en verder.. En zo gaat het de volgende twee dagen, we wandelen, genieten, komen bij en wandelen weer verder. Maar what goes up must come down.. En omgekeerd. Want ja, eenmaal in de (twee keer zo diepe kloof als Grand Canyon) moeten we natuurlijk ook omhoog. Een zware tocht, en doordat het overdag te warm hiervoor is, klimmen we om 5 uur 's morgens in het schemerdonker een berg op, 7 kilometer zigzaggend om uiteindelijk op 1 km hoger uit te komen. Af en toe tredes, af en toe een smal pad, stap voor stap, zo hard mogelijk doorlopen om de zon maar voor te blijven. De gemiddelde mens doet er zo'n 3 tot 3,5 uur over. Wij (competatief als we zijn) arriveren twee (oké zware) uren later, nat van het zweet en met een heleboel zere spieren aan bovenop de Colca Canyon! Het was zwaar, fantastisch mooi, koud, bloedheet, ontzettend gaaf & vooral een ervaring om nooit meer te vergeten. Een heftige maar ontzettend mooie tocht, even terug in de tijd, even back to basic! We hebben genoten.

En de Colca Canyon? Die staat in Peru, vlakbij Arequipa, en is twee maal zo diep als de Grand Canyon in Amerika. ;) En nu niet meer vergeten..








Geen opmerkingen :

Een reactie posten